Haftanın yedi günü arasında bir gün var ki, hakkında konuşulmadan, şikayet edilmeden ya da espri yapılmadan geçmesi neredeyse imkansız: Pazartesi. İnsanlar ona "sendrom" adını takmış, sanki bir hastalıkmış gibi hafta sonunun bittiği o kaçınılmaz anı suçlu ilan etmişler.

Pazartesi günleri sabah alarm çaldığında başlayan o tanıdık iç çekiş, "Hafta sonu neden bu kadar kısa?" sorusuyla birleşiyor. Yataktan kalkmak bir maraton, işe ya da okula gitmek ise adeta bir dağa tırmanış gibi hissediliyor. Sosyal medyada "Pazartesi olmasaydı dünya daha güzel bir yer olurdu" esprileri dolaşırken, kahve fincanları birer kurtarıcı gibi masalarda yerini alıyor ama durup düşünelim: Pazartesiyi bu kadar korkutucu yapan ne?

Belki de suç pazarteside değil, bizim beklentilerimizde. Hafta sonu, özgürlüğün ve dinlenmenin sembolü olarak öyle bir tahta oturuyor ki, pazartesi doğal olarak onun gölgesinde bir zalim gibi kalıyor. Oysa pazartesi, yeni bir başlangıç, temiz bir sayfa demek değil mi? Haftanın ilk günü, hedefler koymak, planlar yapmak ve bir şeyleri değiştirmek için bir fırsat olabilir. Ama biz nedense bunu görmek yerine, "Keşke cumartesi olsaydı" diye hayıflanmayı tercih ediyoruz.

Bir de işin psikolojik boyutu var. Araştırmalar, pazartesi günleri insanların stres hormonlarının biraz daha yüksek olduğunu gösteriyor. Ancak bu, tamamen biyolojik bir gerçek olmaktan çok, zihnimizin bize oynadığı bir oyun olabilir. Eğer pazartesiye "kötü gün" etiketini yapıştırırsak, o da bize öyle davranıyor. Tıpkı bir self-fulfilling prophecy, yani kendini gerçekleştiren kehanet gibi.

Peki, ne yapmalı? Belki de pazartesiyle barışmanın vakti gelmiştir. Mesela Pazar akşamı kendimize küçük bir ritüel yaratabiliriz: güzel bir film, sevdiğimiz bir yemek ya da sadece birkaç sayfa kitap. Pazartesi sabahını biraz daha çekilir kılmak için kahvaltımıza özen gösterebilir, en sevdiğimiz şarkıyı çalabiliriz. İşin sırrı, pazartesiyi bir düşman değil, haftanın bir parçası olarak görmekten geçiyor.

Ne diyor Cahit Zarifoğlu?

“Pazartesi sendromu sosyete şımarıklığıdır. Ekmeğinin peşinde olanlar için pazartesi, besmeledir.”