Hata yapmak korkusuyla birçoğumuz hayatı ıskalıyoruz. Belki de daha önce yapılan hatalara tekrar düşmek istemiyoruz, kim bilir? Fakat cesurca yaşanmayan hiçbir hayat, nihayetinde yaşanmış sayılmaz.

Ne diyor Oscar Wilde: "Yaşamak çok nadir görülen bir şeydir, çoğu insan sadece var olur."

Evet; nefes almak, dünyada bir hacim kaplamak ve var olmak yaşamak anlamına gelmez. Yaşamak, kendini bulmak ve şahsına münhasır olmaktır. Başkalarından kopya çekerek yalnızca dersler geçilir. Kopya çekerek hayat yaşanmaz, kopya ile hayat kazanılmaz.

Hatalar yapılmalı, dersler alınmalı, yeni yollar keşfedilmeli; bir düşünceden bir düşünceye, bir duygudan başka bir duyguya hicret edilmeli. Hata yapmayan insan, hiçbir şey yapmayan insandır.

İnsan sürekli değişen, gelişen ve düşünen bir varlık. Neticede hiç kimse ağaç değil. Her zaman aynı düşüneceğiz diye bir kaide de yok. Bugün, dün düşündüğünüzün tam aksini düşünüyor olabilirsiniz. Bazı kıstaslar dışında bu sizin yanardöner olduğunuzu değil, kendinizi geliştirdiğinizi ve ufkunuzu genişlettiğinizi gösterir. Düşünceleri asla değişmeyenler, kendilerini geliştirmeyenlerdir.

Bakıldığında hatalar da birer fırsattır ve Allah tarafından bu fırsat insanoğluna verilmiş en önemli nimetlerden biridir. Çünkü hatalar, büyük tecrübelerin kapısıdır. Yanlışlar doğruların, çirkinlikler güzelliklerin kıymetini artıran unsurlardır. Gece olmasa güneşin, kış olmasa baharın ne anlamı kalırdı?

Bundan seneler sonra, eğer tarihe mâl olmuş biri değilsek adımız unutulacak ve mezarımız kaybolacak. Adımızı bilen son kişi de öldüğünde biz, hiç yaşamamış gibi olacağız. Dolayısıyla ne hatalarımız ne de doğrularımız kimseyi ilgilendirmeyecek. Bu yüzden hayatı cesurca yaşamak, hata yapma korkusuyla hayatı ıskalamamak gerek.

Oğuz Atay şöyle diyordu:

“Yatağımın karşısında bir pencere var. Odanın duvarları bomboş. Nasıl yaşadım on yıl bu evde? Bir gün duvara bir resim asmak gelmedi mi içimden? Ben ne yaptım? Kimse de uyarmadı beni. İşte sonunda anlamsız biri oldum. İşte sonum geldi. Kötü bir resim asarım korkusuyla hiç resim asmadım; kötü yaşarım korkusuyla hiç yaşamadım.”

Kötü bir resim asmak, duvarlarımızın boş kalmasından; hata yapmak, hiçbir şey yapmamaktan ve iyi yaşamaya çalışmak hiç yaşamamaktan çok daha iyidir.